Mijn pad bij ACA: doorzettingsvermogen en uitstekende ondersteuning
ACA is al 10 jaar Atlassian partner. 10 jaar! Dit heeft me echt nog eens laten nadenken over waar ik 10 jaar geleden stond: net 18 jaar geworden en bijna afgestudeerd van het middelbaar. De afgelopen 10 jaar zijn voor mij echt voorbij gevlogen. En omdat het zo een bijzonder en toch wel uniek verhaal is, wil ik dit graag met jullie delen. Of ga ik toch tenminste een poging tot doen... Hier gaan we! :-)
Het begin en vergeten van een droom...
Anderhalf jaar later stopte ik met de studie, gaf mijn droom op en stopte deze ver weg in een hoek van een kast, om volledig te vergeten. In plaats van alleen de lokale cafés te gaan bezoeken, ben ik er gaan werken als ober en nadien als maître. Na een tijdje baande ik mijn weg terug naar iets waarin ik oorspronkelijk geïnteresseerd was. Ik begon te werken als recruiter voor een interimkantoor, en ben me gaan specialiseren in het rekruteren van engineers en developers. De job zelf vond ik heel fijn, maar het feit dat ik elke dag meer dan 100 bedrijven moest bellen en proberen die geweldige mensen die ik heb geïnterviewd te “verkopen” vond ik absoluut niet fijn.
Mijn start bij ACA
Na 2 jaar werd ik ontslagen. Ik had zoiets nog nooit eerder meegemaakt, en de periode voor mijn ontslag was enorm stressvol. Het interimkantoor waar ik voor werkte speelde ons tegen elkaar uit om hun verkoop te verhogen, collega’s (die ondertussen ook vrienden waren geworden) werden concurrenten van elkaar. Ik wist één ding zeker, en dat was dat ik dat nooit meer wilde meemaken. Ik had behoefte aan een omgeving waarin ik me veilig zou voelen, een bedrijf waarop ik kan rekenen. Waarom? Omdat ik er dan ook voor de volle 100% voor ga!
In ACA vond ik een bedrijf dat niet alleen mooie waarden op papier neerschreef, maar ook in het echte leven bleek te volgen. Ik wist onmiddellijk dat ik van deze organisatie deel wou uitmaken, en om de één of andere reden wilden zij dat ook. Ik begrijp nog steeds niet goed waarom: ik strompelde door mijn interviews, kreeg een black out bij de gemakkelijkste sollicitatievragen en gaf in het algemeen geen al te goede indruk (dacht ik). Maar toch moet ik wel iets goed hebben gedaan, want ze gaven mij de kans om te werken in hun recruitment team.
De eerste weken van een nieuwe job zijn altijd spannend. Ook bij ACA was dit niet anders. Vinden ze mij leuk? Doe ik het goed? Verwachten ze meer van mij? En aan de andere kant waren er ook vragen van mijn kant natuurlijk. Zijn ze echt zó goed als dat het lijkt, of toch niet? Maar al snel bleken mijn vragen en zorgen onnodig te zijn. Ik kreeg vertrouwen, vrede en intrinsieke motivatie om mijn best te doen. ACA gaf mij het gevoel dat ik het waard was, en zij gaven mij de bevestiging dat zij het waard waren.
Mijn oorspronkelijke droom wegvegen
Nadat ik een beetje gesetteld was in mijn nieuwe omgeving en in mijn nieuw team, ontdekte ik al snel enkele zaken die de werking van het recruitment team alleen maar zouden kunnen verbeteren. Ik was verreweg de meest gestructureerde persoon in het team, die dingen op een bepaalde manier gedaan wou hebben. Naarmate de tijd verstreek, verbeterde ik de recruitment processen langzaam stap voor stap en besteedde ik steeds meer tijd aan het trekken aan de mouwen van de IT-afdelingen om ons verder te helpen met onze vragen. Het behandelen van binnenkomende kandidaten werd eerder een verplichte taak in plaats van datgene wat me ‘s nachts wakker hield en me ‘s ochtends wakker maakte. Ik haalde er geen passie meer uit.
Het coachingsframework bij ACA bestaat uit twee niveaus. Net zoals mijn collega’s heb ik een on-the-job-coach, die in feite luistert naar ons gezeur, gehuil en woede uitbarstingen, en ons helpt oplossingen te vinden om de problemen van vandaag en morgen op te lossen. Maar ook krijgt iedereen een evolution coach, die ons helpt onze weg te vinden in onze verdere werkcarrière en een toekomst in het bedrijf. Na veel nadenken heb ik beide coaches bijeengeroepen. Met een heel klein hart vertelde ik hen dat ik het geweldig vond om de werking van het team te optimaliseren, en dat dat iets is wat ik dagelijks zou willen doen. Omdat de tools waar we mee werken deel uitmaken van de Atlassian-tool suite, en ik merkte dat ik in het recruitment team eigenlijk de hele dag bezig was met aan die configuraties te sleutelen, wilde ik absoluut deel uitmaken van het Atlassian team bij ACA.
Het Atlassian team bij ACA versterken
Na veel gesprekken (en liters zweet) met mijn twee coaches en andere collega’s, wilde het Atlassian team dat ik ook deel zou uitmaken van hun team. Graag wilden ze me alle kneepjes van het vak leren. Ik kan jullie zeggen dat dit die avond thuis goed gevierd werd! Tot op de dag van vandaag is het één van de meest uitdagende, opwindende, vermoeiende maar vooral lonende tijd van mijn leven. Lid zijn van dit team is voor mij een hele achtbaanrit geweest. Het team gaf me geweldige tools en zorgde ervoor dat mijn (professionele) bagage met extra kennis en expertise werd gevuld. Ik mocht interne vragen en tickets behandelen, waardoor het niet heel erg was indien er in het begin nog een foutje gemaakt werd. In een mum van tijd werd ik een gecertificeerde Atlassian Expert, en dat was ook meteen het moment dat mijn ‘proefperiode’ eindigde en het echte werk begon.
Ik mocht met mijn ervaren collega’s mee naar klanten, eerst als ‘notulist’ (zo voelde dat toch voor mij) waarbij ik enkel mocht opschrijven wat er werd gezegd. Nadien als een ‘stille partner’ en uiteindelijk durfde ik mijn mond zelfs open te doen voor niet alleen maar een ‘hallo’ en ‘tot ziens’, maar dacht ik mee met de klant. Om je een idee te geven hoe zenuwslopend dit voor mij was: op een gegeven moment stelde ik mezelf voor met de verkeerde naam. 🤦♀️
Tijdens één van de meetings met een klant belde mijn collega mij op om te laten weten dat hij te laat zou zijn, en ik de meeting al zonder hem moest starten. Uiteindelijk is dit allemaal heel goed verlopen. Na de meeting liet hij mij weten dat hij dit met opzet had gedaan, zodat ik geen keuze had en datgene moest doen waarvoor ik altijd te bang was: alleen de demo starten en iets presenteren waar ik al dagenlang aan had gewerkt, in plaats van hem voor mij te laten praten. Op dat moment kon ik hem echt vermoorden, maar ik heb hier wel veel uit geleerd en ben er alleen maar sterker uitgekomen.
In de maanden die volgden, had ik nog steeds last van zenuwen voor dit soort meetings. Voor iedere meeting moedigde ik mezelf aan om naar binnen te gaan, probeerde ik mijn zweterige handpalmen te verbergen wanneer ik klanten begroette en schraapte ik mijn keel om mijn bevende stem te verbergen. Maar nu, eindelijk, kan ik mijn mannetje wel staan voor een volle vergaderruimte met klanten. De ervaring die ik in de afgelopen jaren heb opgedaan bij ACA, heeft me het vertrouwen gegeven om het niet alleen te laten bij zaken waar ik nu kennis van heb. Zonder schroom durf ik toe te geven dat ik de huidige grenzen van mijn kennis bereikt heb en dat ik alleen maar meer wil bijleren.
Waar sta ik nu, en waar zal de toekomst mij naartoe leiden?
Vandaag leid ik mijn eigen projecten, help ik nieuwe collega’s met hun reis door tools en help mijn team om nieuwe teamleden aan te werven (dat is geen verrassing hé 😉). Wat mijn eigen reis betreft, werd “iets goed doen” aangevuld met “het juiste doen” en ik voel me goed over wat ik aan tafel kan brengen, zowel binnen ACA als voor onze klanten. En dat heb ik echt allemaal aan ACA te danken!
Nog een laatste advies om mijn blogpost mee te eindigen: onthoud dat als je de eerste keer niet slaagt in je doelen, dit niet betekent dat je jouw doelen moet opgeven. Zoek een omgeving waar je kan groeien, die zowel jou als die omgeving ten goede komt en wees gelukkig. Ik noem het “de hobbelige, maar prachtige route”. ☀️
